Á ekki til orð ... eða kannski of mörg!!!

'My blond moments' eru virkilega að hlaðast upp núna.  Ákvað að leyfa ykkur að njóta þess augnabliks með mér, sérstaklega þar sem vinkonurnar mínar (sem eru svo æðislegar) eru búnar að vera að gera stanslaust grín að mér undanfarna daga.

Ég ákvað að vera góð við vinkonu mína og bauð henni yfir á Sunnudaginn var í mat (það er að segja í fajitas), eitthvað einfalt og tekur ekki langan tíma.  Eftir matinn, þegar við vorum orðnar fullsaddar og búnar að koma okkur fyrir inn í herberginu mínu, ákvað ég að sýna henni smá Bollywood.  Hún hefur nefnilega aldrei séð slíka mynd og það gengur náttúrulega bara ekki þegar þú þekkir mig.  Setti Om Shanti Om í og þá byrjaði ballið.  Byrjaði á að sýna henni nokkur söngva og dans atriði og svo aðeins meira af myndinni sjálfri.  Í einu af lögunum voru söngvararnir alltaf að endurtaka orðið 'Dewana, dewana' og Sandra spurði mig hvað í ósköpunum þetta orð þýddi.  Ég leit á hana og svaraði 'Dewana means ruglaður!'.  Hún bara leit á mig eins og það sem ég var að segja væri ekki alveg eitthvað sem hún var að skilja.  Vitiði hvað!!! Ég endurtók mig!!! 'Dewana means ruglaður!' og var alls ekki að fatta af hverju hún var ekki að skilja mig.  Svo fór ég að velta þessu betur fyrir mér þegar ég ætlaði að virkilega einbeita mér að því hvernig ég bæri orðið fram 'ruglaður'.  Guð minn góður, hvað ég skammaðist mín niður í rass og lengra.  Á alveg óskiljanlegan hátt gat ég blandaði þremur tungumálum saman í eina setningu með ekki fleiri orð innifalin en ÞRJÚ!!! 

Áður fyrr hló ég að því þegar föðursystir mín (sem var gift dana í fjölda ára) tók upp á því að tala dönsku við okkur en íslensku við danina þegar við vorum með henni í Danmörku.  En núna hallast ég að gráti þegar ég átta mig á því að ég er orðin hún.  Það hefur nefnilega komið fyrir allavegana 3 á síðustu fjórum árum að ég hef byrjað að tala íslensku við vinina mína hérna og nokkrum sinni hefur það komið fyrir að ég byrja að tala ensku við íslendingana mína.  Ekki bætir það nú úr skák þegar ég fer að blanda þriðja málinu þarna inní.

Þótt að ég noti íslenskuna mína mikið, tala við mömmu á Skype á hverjum degi og skrifa blogg á íslensku og dagbók þá stend ég mig oft að því þegar ég tala við hana múttu að mér finnst ég hljóma undarlega.  Það er náttúrulega af því að ég er orðin svo gegnsýrð af enskunni að mér finnst orðið erfitt að skipta yfir í íslenskuna fyrst um sinn.  Svo kemur það undir eins en finnst það alltaf jafn skrítið þegar ég gríp mig við hugsunina þegar ég er í miðju samtali við mömmu, hmmm, ég er að tala íslensku núna.

Skrítið, en um daginn voru foreldrar íbúðarfélaga míns í heimsókn og í tal barst hvaða tungumál ég hef lagt stund á.  Pabbi hennar sagði þá að 'you should never lack for words, except maybe which language they should come from'.  Svo sannarlega!

Athugasemdir

[Gunnar Helgi Eysteinsson, 9.2.2008 kl. 21:43]

Flutti til Svíþjóðar 1989 og kannast sko sannarlega við þetta...

[Fjóla Æ., 9.2.2008 kl. 22:39]

Skil þig. Þegar við vorum að koma heim frá BNA þá talaði ég alltaf ensku við flugfreyjurnar, þrátt fyrir að þær svöruðu mér á Íslensku.