Lafði Elín ... eða hékk hún?

Ég skellti mér á ráðstefnu um helgina, umfjöllunin var ,Anglo-Saxon Scotland'.  Hugsanlega hefði ég ekki farið nema fyrir tilstillan þess að Háskólinn minn í Glasgow ákvað að borga fyrir okkur brúsann af að fara.  Þannig að ég og Catriona ákváðum að skella okkur til St. Andrews og sáum sko ekki eftir því, þrátt fyrir að vera dauðuppgefnar þegar við komum loksins til Glasgow í gærkvöldi.  Sjálf ráðstefnan var á laugardaginn en kvöldið áður var haldinn hálfgerður opnunar fyrirlestur fyrir sjálfa ráðstefnuna.  Svo að við lögðum af stað snemma á föstudag, til að eiga smá stund til að skoða okkur um í St. Andrews áður en við helguðum okkur ráðstefnunni.

Notuðum tækifærið þegar við komum til St. Andrews í að leika túrista og eftir að hafa fengið okkur að borða héldum við í átt að St. Andrews Cathedral, sem er ein af mínum uppáhalds rústum.

Þar sáum við einnig St. Andrews sarcophagus og St. Rules (Regulus) tower (c. 11. - 12. öld), sem er einna elsti ferkanntaði klaustur turn í Skotlandi og mjög merkilegur fyrir vikið.  Við klifruðum meira að segja alla leið upp turninn og útsýnið var vægast sagt frábært.

 Fyrsti fyrirlesturinn, The Anderson Memorial Lecture, var haldinn Föstudagskvöldið 20. febrúar, til heiðurs Marjorie Anderson.  Fyrirlesarinn var Professor Nick Higham og var frekar undeildur í umræðu efni sínu.  Ég hafði fengið þær slúðurfréttir fyrir ráðstefnuna að ekki voru allir sem stóðu að sjálfri ráðstefnunni ánægðir með að hann yrði fyrir valinu sem opnunar ræðuhaldari, en eftir á að hyggja tel ég að það hafi verið frekar viturlegt.  Því miður var umræðuefni fyrirlesturs hans frekar úrelt og má með sanni segja að flestir hafi orðið undrandi á því hversu aftarlega á merinni hann var með margt sem fram kom.  Catriona og Dauvit Broun minntust á það seinna að þetta hefði verið eins og að detta þrjátíu ár aftur í tímann og að enginn heilvita maður héldi lengur það sem hann hélt fram í fyrirlestrinum.  Ekki furða að Alex Wolf væri mótfallinn því að fá hann sem fyrirlesara.   Eftir fyrirlesturinn var okkur boðið til smá samsætis.  Boðið var upp á rauðvín, hvítvín og gos, og ekki nóg með það, þá var líka boðið upp á whiskey, þar sem ráðstefnan var í boði Glenmorangie whiskey-framleiðanda.  Þeir voru sko ekki nánasarlegir við skenkingu drykkja þarna og flæddi vínið um glösin, og ekki var það síðra þegar kom að whiskeyinu. 

Daginn eftir byrjaði ráðstefnan stundvíslega klukkan tíu.  Þá var mæting og skráning og einnig gafst kostur á að sjá, skoða og kaupa bækur og rit sem tengdust efni ráðstefnunnar og höfðuðu til okkar.  Þar á meðal komst ég yfir fágætt eintak af ECMS (Early Christian Monuments of Scotland) eftir J. Romilly Allen og Joseph Anderson, og það fyrir fyrirtaks verð.  Hálftíma síðar var okkur smalað inn í fyrirlestrarsalinn og fjörið hófst.  Fyrsti fyrirlesari var Professor Barbara Yorke frá Háskólanum í Winchester og fjallaði hún um 'Scottish Northumbria' as an Anglo-Saxon Province', þar á eftir hélt Dr. David N. Parsons frá Háskólanum í Wales fyrirlestur um 'Place-names of the Southwest revisited' sem var mjög svo áhugavert.  Þetta voru tveir 50 mín langir fyrirlestar og að þeim loknum var komið að hádegisverði. 

Þeir buðu upp á mjög veglegan hádegisverð, samlokur, kjúklingaspjót, kökur og ávaxtaskálar ásamt rauðvíni eða hvítvíni.  Svo var komið að næsta skammti af fyrirlestrum, þar var komin Alice Blackwell frá Museum of Scotland, fyrirlesturinn hennar var 'Reassessing the Anglo-Saxon material culture from Scotland', þetta er í annað sinn sem ég heyri svipaðan fyrirlestur frá henni og ég er alltaf jafn hrifin.  Hún fjallaði um fund á glerperlum, nælum og pinnum og hvert notagildi og menningarlegt gildi þessir fundir hafa.  Virkilega áhugavert.  Á eftir henni kom svo Dr. Nicky Toop, Field Archaeology Specialist frá York, og verð ég að viðurkenna að ég var ekki hrifin af fyrirlestri hennar um 'Northumbrian Monuments in Southern Scotland: carving a Christian territory', fannst hún stóla um of á verk annarra án þess að virðast hafa mikið vit á því sem hún fjallaði um sérlega sjálf.  Fyrir vikið virkaði þessi fyrirlestur eins og hálf illa klárað verk.  En nú var komið að kaffihléi.

Það var heldur ekki hægt að setja neitt út á vel útbúið kaffihlaðborðið sem þeir buðu okkur uppá.  Te og kaffi var á boðstólnum en fyrir aðra var einnig aðgengi að sjálfsölum sem buðu upp á gos og safa.  Þarna var hægt að fá alls kyns kökur, rískökur, svampkökur, og fleira og ekki nóg með það, það var líka boðið upp á skonsur með rjóma og sultu!  En núna var farið að líða á ráðstefnuna og næstu fyrirlesarar voru ekki af síðri endanum.  Fyrstur var sjálfu Alex Wolf frá Univeristy of St. Andrews og hélt hann stuttan fyrirlestur um 'The Saints of Anglo-Saxon Scotland', ég er alltaf til í að hlust á fyrirlestra um dýrlinga og það var hrein unun að heyra hann fara með línur úr Anglo-Saxon ljóðinu 'Sæfarinn'.

Hwilum ylfete song
dyde ic me to gomene,      ganetes hleoþor
ond huilpan sweg      fore hleahtor wera,
mæw singende      fore medodrince.
Stormas þær stanclifu beotan,      þær him stearn oncwæð
isigfeþera;      ful oft þæt earn bigeal,
urigfeþra;      ne ænig hleomæga
feasceaftig ferð      frefran meahte.
Forþon him gelyfeð lyt,      se þe ah lifes wyn
gebiden in burgum,      bealosiþa hwon,
wlonc ond wingal,      hu ic werig oft
in brimlade      bidan sceolde.

 Þar á eftir kom Erlend Hindmarch fornleifafræðingur frá AOC og fjallaði um 'New Discoveries from Auldhame' þar sem þeir höfðu unnið við fornleifafræði rannsóknir á grafreit sem var aldursgreindur seint um 8. öld en var í notkun vel fram yfir 15. öld.  Þegar hér var komið sögu var ráðstefnan að lokum komin og féll það í skaut Dr. Dauvit Broun frá University of Glasgow (og prófessorinn minn meðal annars) að flytja lokaorðin, þakka fyrir og kveðja.  Nú er bara að bíða eftir árinu 2011 þegar næsta ráðstefna er plönuð. Allt í allt var þetta afbragðs ráðstefna og skemmtum við okkur mjög svo vel.

Er einmitt búin að vera að horfa á A-Team seríuna og skemmti mér konunglega yfir henni.  Þetta eru þættir með afbragðshúmor og ég algjörlega elska 'Howling Mad' Murdoch.  Star Trek aðdáendur ættu að þekkja hann einmitt sem Lt. Barkley úr Next Generation of Voyager seríunum.

Þetta eru auðvitað frekar gamaldags þættir og snúast helst um að bjarga 'dömum úr klípu'.  Ef einhver hefur verið að fylgjast með nýjum seríum á bandaríkjamarkað má líkja þessum þáttum við Leverage.  Efast ekki um að A-Team þættirnir voru fyrirmyndin.

 Ein uppáhalds setningin mín úr þessum þáttum: er þegar B.A. er að missa sig yfir látalætunum í Murdoch

B.A. 'You're nuts, Murdoch'!

Murdoch: 'No, I'm condiments.  I've been promoted!'

	Ridley Scott hyggst endurgera A-Team
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Disclaimer:  ég er brjálæðislega veik og ekkert endilega að meika mikið sens, þannig að takið eftirfarandi pistli með fyrirvara.

Ég vil alls ekki að Ísland gangi í ESB PUNKTUR OG BASTA.  Og þetta er ekki eins og þegar ég sagði að ég vildi aldrei fara til Ameríku og aldrei aldrei til Flórída og var svo farin þangað tæplega ári síðar.  Þetta meina ég heilshugar.  En þar sem það er svona mikil umræða um þetta þá ákvað ég að henda mér út í djúpulaugina og koma með nokkrar órökstuddar en framúrstefnulegar hugmyndir.  Í staðinn fyrir ESB af hverju ekki bara að ganga í ÍSB?

Hvað er ÍSB?  Sko, það á bara eftir að stofna það en það væri bara nokkuð sniðugt í staðinn fyrir að ganga í klúbb gamalla kalla í Brussel.  ÍslendingaSamBandið!!!  Jamm, við gætum boðið Færeyingum, þeir eru náttúrulega vinir okkar síðan þeir lánuðu okkur pening fyrir bíóferð.  Grænlendingar væru eflaust til líka, þeir vilja losna við Danmörku, við erum nærri þannig að við gætum verið eins og svona millibils ástand fyrir þá þangað til þeir afvatnast.  Svo þegar Skotland verður orðið sjálfstætt væri eflaust hægt að bjóða þeim í klúbbinn okkar.  Svo er England að reyna að losna úr viðjum óttans ... uuu, ESB og þar sem við eigum um helminginn af Englandi, fótbóltaklúbbana, matvöruverslanirnar og 'tískuvöruverslanirnar' (set það innan gæsalappa, ekki mikil tíska í gangi þar) þá er lítið eftir.  Það erfiðasta væri að fá þá til að taka upp krónuna en held að á endanum þá væri það bara samningsatriði.  Þeir fengju að halda drotningunni á enska krónuseðlinum en annars réði fiskurinn!!!  Ég geri mér nefnilega alveg grein fyrir að það á eftir að vera mjög erfitt fyrir þá þegar þeir loksins losna við gömlu kellinguna að skipta öllu þessu út fyrir nýtt fés, gjaldmiðill, frímerki, klósettpappír og fleira.  Það getur verið erfitt að segja bless við fortíðina og óþarfi að gera þeim erfiðara fyrir.  Annars er ekki mikill munur á drotningunni og þorskinum, nema þú sért svo heppinn að vera með gleraugu.

 Ef þið haldið að þjóðir eigi eftir að hafa litla trú á þessu ÍSB og vilja ekki ganga til liðs við okkur þá segjum við þeim bara að 'fara til ESB!' (nýjasta blótsyrðið í staðinn fyrir að segja 'farðu til fjandans').  Við gætum lagt norður Evrópu undir okkur og kynnt Bretum fyrir góðum mat!!!  Slegið tvær flugur í einu höggi.  Af hverju hefur engum dottið þetta snjallræði í hug.  Og á meðan þá gætum við kynnt Bretum fyrir alvöru húsum líka ekki bara pappakössum.  Blessaðir Bretarnir hafa alveg gleymt öllu sem heitir framför síðan 1944.  Þeir kunna ekki að byggja almennileg hús, þeir kunna ekki að elda, skrifræðið hér er verra en í Rússlandi. 

Veit ekki alveg hvað við gætum boðið Færeyingum upp á, hef bara heyrt að þeir séu svolítið 'lige glad' svo ég er ekkert að hafa allt of miklar áhyggjur af þeim.  Veit að þeir eru sniðugir líka og vilja losna við Danmörku.  Ekki furða að Danmörk er í nöp við okkur, fyrst fórum við og nú eru Grænland og Færeyjar að ybba sig við þá.  Svona væri þetta ef við færum í ESB, 'seen but not heard'!!!

Í ÍSB væru allar þjóðir sjálfstæðar, með sín eigin stjórnmál og völd, þeir hefðu bara einhvern góðan stað til að hittast á og halda fundi og skrallast með vínið fram á nótt.  Enhver af færeysku eyjunum kæmi eflaust til greina, þeir eiga nóg af þeim.  Svo geta þeir farið til Grænlands til að 'chilla' heheheh.  En það mætti skvísa inn nokkrum fyrirlestrum um ýmis málefni, mér finnst svo gaman á fyrirlestrum.  Það er alveg hægt að ánetjast þeim. 

Svo væri hægt að slaka á innflutningsgjöldum frá og til þessara landa, sem þýddi kannski ódýrara ísbjarnarkjöt frá Grænlandi (eða Íslandi eftir því hvernig viðrar), lambakjöti, vatni og sælgæti frá Íslandi, uuuu eitthvað frá Færeyjum, viskí frá Skotlandi og ... ... ... uuuu ... ... ... ... Jaffa Cakes !!! frá Englandi (guð hvað það var eitthvað djúpt á þessu).

Svona er hægt að halda áfram en ég ætla bara að bíða róleg eftir að hringt verði í mig um frekari viðræður um þetta samband.  Ég á eftir að útfæra þetta betur en það lítur vel út á pappír, sérstaklega bleikum.  Jæja, ég er farin að taka fleiri meðul.

Fór til Edinborgar í gær, þurfti að rífa mig upp klukkan átta og vera mætt á lestarstöðina klukkan níu, sem er ekki frásögu færandi en ég er ennþá svolítill veiklingur síðan í síðustu viku og morgnarnir eru vestir.  Lét mig þó hafa það, átti von á að þetta yrði áhugaverður og ekki síst skemmtilegur dagur.  Þegar ég kom niður á brautarstöð rétt fyrir níu var Catriona þegar mætt og gengum við þá snarlega frá kaupum á miðum til Edinborgar og til baka aftur.  Við vorum að fara á málþing sem Þjóðskjalasafn Skotlands (National Archives of Scotland) stóð fyrir í sambandi við gagnasöfn víðsvegar í Skotlandi.  Hefði kannski ekki farið miðað við ástandið á mér nema fyrir það að Háskólinn í Glasgow borgaði fyrir okkur farið til Edinborgar sem og aðgangseyri að málþinginu (og hver færi að neita þessu boði sérstaklega þar sem var meira að segja boðið upp á hádegisverð og kaffi).  Málþingið var virkilega áhugavert og spennandi að sjá hvað það eru margt í boði.  Það var þó nokkuð yfirþyrmandi hvað það eru mörg gagnasöfn í gangi og á mismunandi stöðum og boðið upp á mismunandi og mismikið af upplýsingum.  Sem betur fer erum við þó með góðan grunn til að byrja á og margar af þessum stofnunum eru með upplýsingar um hin ýmsu önnur gagnasöfn.  En svona upp á framtíðina getur verið rosalega gott að vita hvert á að leita í sambandi við ýmisleg rannsóknarstörf og ekki síst hvað maður getur búist við að finna og við hverja á að tala. 

Málþingið byrjaði rétt upp úr hálf ellefu og lauk klukkan fjögur.  Í endalokin vorum við ansi fegnar því að við vorum báðar orðnar aumar eftir að hafa setið á frekar óþægilegum stólum nærri allan daginn.  En endalokin á málþinginu boðaði líka það að við vorum að fara í verslunarleiðangur.  Byrjuðum á að fara á Princess Street og ganga frá innkaupum sem Catriona var búin að skrifa niður hjá sér og svo byrjaði nýtt ævintýri.  Við stukkum upp í strætó í Edinborg og vonuðum hið besta, allavegana þá vonuðum við að við værum á leiðinni í rétta átt.  Var á leiðinni í Ocean Terminal shoppingcentre og ég vissi ekkert hvar hún væri.  Var búin að finna á korti að hún væri einhvers staðar í Leith, sem sagt rétt fyrir utan Edinborg en strætó gekk þangað samt sem áður.  Það tók um og yfir tuttugumínútur í strætó að komast þangað og við vorum ekkert smá fegnar þegar við loksins sáum risa stóra upplýsta stafi sem sagði að við værum komnar á leiðarenda.  Hlupum nærri því inn því að ég átti ekki margar mínútur til stefnu.  Búðin sem ferð minni var heitið í var nefnilega einungis opin til sex (margar aðrar á staðnum opnar til átta), en ég náði þangað og eftir að hafa veltst í vöngum yfir úrvalinu þá var ákvörðun tekin og var Catriona alveg sammála mér að þetta væri rétt ákvörðun hjá mér og út við fórum.  En já ég mun ekkert fara frekar í hvað þetta var sem ég var að versla þarna því að þetta er jólagjöf!!! svo það þýðir ekkert að spyrja mig út í þetta.  Eftir þetta ævintýri athuguðum við hvort það væri eitthvað ætilegt þarna en leist ekkert á neitt og ákváðum bara að taka lestina til baka til Glasgow of fá okkur eitthvað í svanginn á Fridays í staðinn.  Stukkum aftur um borð í strætó og eftir tuttugumínútur vorum við komnar niður í bæ á Princess Street aftur og tókum lestina í bæinn.  Við vorum svo þreyttar að við ætluðum að lognast út af en af einhverjum ástæðum náðum við ekkert að hvíla okkur í lestinni. 

Þegar við vorum að bíða eftir strætó fyrir utan Ocean Terminal sáum við bjarman og nokkra flugelda skjótast upp í himinhvolfið frá einhverjum leikvangi í Endinborg.  Skotar voru nefnilega að halda upp á Guy Fawkes Night eða Bonfire Night.  Við höfðum verið að velta því fyrir okkur hvort við ættum að fara og sjá flugeldasýninguna í Edinborg fyrst við værum á staðnum.  Catriona var því sett í það að reyna að finna út hvar og hvenær hún yrði.  Þegar hún sagði mér svo fréttirnar sprakk ég af hlátri.  Það er sko nokkuð víst að ég var stödd í Edinborg!  Jújú flugeldasýningin yrði klukkan um 6:30 á leikvangi í Edinborg en brandarinn var sá að það var rukkað inn á hana!!!!!! Hahahahah!  Rukka inn á flugeldasýningu á leikvangi.  Mér datt helst í hug að þetta væri svona flugeldasýning eins og þeir voru að tala um á Ólympíuleikunum ... digitally remastered, ahahahah.  Ekki nóg með það að rukkað væri 5pund fyrir aðgang að sýningunni þá gastu víst einungis gengið frá miðakaupum á netinu sem þýddi að þú þyrftir líka að borga bókunargjald og svo einnig sendingakostnað fyri að fá miðana senda heim til þín.  Ofan á þetta bentu þeir fólki vinsamlegast á að það kostaði á bílaplanið! Hvar annars staðar en í Edinborg ... Flugeldarnir í Glasgow eru þó allavegana ókeypis aðgangur.  Það er líka bara í Edinborg þar sem þegar maður fer á klósettið þá er ekki venjulega klósettrúllu á standi að finna heldur færðu eitt og eitt bréf úr skammtara.  Það kemur alltaf bros hjá mér þegar ég er í Edinborg, þeir eru alveg jafn nískir og brandararnir gefa þá út fyrir að vera.

Jæja komum loksins til Glasgow og var klukkan að verða átta þegar þangað var komið.  Höfðum verið að velta því fyrir okkur að fara á Glasgow Green og fylgjast með ÓKEYPIS flugeldasýningunni þar en sáum að ef sýningin byrjaði 7:30 og það tæki okkur allavegana tuttugu mínútur að komast út á Glasgow Green frá lestarstöðinni ákváðum við frekar að fá okkur að borða, því það hefði einungis verið um tíu mínútur eftir af klukkustundarsýningunni þegar við kæmumst á leiðarenda.  Þegar við komum á Fridays vissum við alveg hvað við ætluðum að fá okkur og það kom enginn smá undarlegur svipur á þjónustustúlkuna þegar hún tók við pöntuninni, en við fengum okkar fram hehehe.  Ég fékk mér forrétt ... kjúklingastrimla í Jack Daniels gljáa með sesam- og chilifræum (nú slefar Hrabba) og Catriona fékk sér eftirrétt, triple layer chocolate fudge cake.  Og loksins kom að því, við erum núna búin að finna súkkulaðiköku sem Catriona réð ekki við, ég reyndi að hjálpa eftir minn vel útilátna forrétt en réði ekki við neitt heldur og 1/6 var skilinn eftir, shjokkerandi.  Catriona fór svo heim í strætó en þar sem ég veit ennþá ekki hvernig ég kæmist heim í strætó þá tók ég leigubíl sem var alveg ágætt því að þá heyrði ég þá fréttir að flugeldasýningunni sem átti að vera um kvöldið hefði verið frestað til morgundagsins af því að það var í gangi fótboltaleikur milli Celtic og Manchester (einhvers) og lögreglan hafði í nóg að snúast.  Þetta var gert til að koma í veg fyrir árekstra á milli fótboltaáhugamanna og flugeldaáhugamanna eða hreinskilnislega sagt, að reyna að forðast það að einhver yrði drepinn!!!  Alltaf fjör í Glasgow.